De altijd zo energieke Corrie ten Boom kon ineens niets meer: niet bewegen, niet praten. Ze had een hersenbloeding gehad. Haar begeleidster Pam Rosewell moest ineens leiding geven aan een vrouw die gewoon was zelf de leiding te nemen.
Enige tijd daarvoor was de inmiddels 86-jarige Corrie ten Boom gestopt met reizen en woonde met Pam in een bungalow in Californië. Maar haar werklust was gebleven, tot enkele dagen voor haar hersenbloeding. Daarna braken haar vijf stille jaren aan.
Zij was haar spraak kwijt en communiceerde met haar ogen en soms een enkel woord. Ondanks haar handicaps verwonderde iedereen zich over haar vredige uitstraling - een gevolg van haar intieme omgang met de Heer. Wat Pam schrijft in De Stille jaren van Corrie ten Boom over haar jaren met Corrie - de zeer actieve én de zeer stille jaren - is een bemoediging voor allen die te maken hebben met ziekte, bedlegerigheid, onvermogen en een naderend einde.
Vijf stille jaren
Enige tijd daarvoor was de inmiddels 86-jarige Corrie ten Boom gestopt met reizen en woonde met Pam in een bungalow in Californië. Maar haar werklust was gebleven, tot enkele dagen voor haar hersenbloeding. Daarna braken haar vijf stille jaren aan.
Zij was haar spraak kwijt en communiceerde met haar ogen en soms een enkel woord. Ondanks haar handicaps verwonderde iedereen zich over haar vredige uitstraling - een gevolg van haar intieme omgang met de Heer. Wat Pam schrijft in De Stille jaren van Corrie ten Boom over haar jaren met Corrie - de zeer actieve én de zeer stille jaren - is een bemoediging voor allen die te maken hebben met ziekte, bedlegerigheid, onvermogen en een naderend einde.
